Το θέατρο ως παγκόσμια γλώσσα παίρνει θέση για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 και την Ελλάδα του σήμερα.
Το ΔΗΠΕΘΕ ΚΕΡΚΥΡΑΣ συμβάλλοντας στους εορτασμούς των 200 χρόνων από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, στις 21 Μαρτίου 2021, εγκαινιάζει σειρά δράσεων κάτω από τη θεματική «Η Ταυτότητα ως Επιθυμία»
Θέλοντας να δώσουμε ένα αισιόδοξο μήνυμα, τη στιγμή που η απουσία φυσικής παρουσίας λόγω Πανδημίας πλήττει το χώρο του Θεάτρου, μετατρέπουμε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, σε μία ευκαιρία συνάντησης και προβληματισμού, στη νέα μας ‘πατρίδα’, το Διαδίκτυο, με ενδιαφέροντες ανθρώπους του Θεάτρου, της Φιλοσοφίας , της Επιστήμης, που ίσως σε μία διαφορετική συνθήκη, δε θα ήταν δυνατόν να βρεθούν ‘όλοι μαζί’.
Ακολουθώντας την πορεία που ακολούθησε και η Ελληνική Επανάσταση, δηλαδή ανιχνεύοντας το αποτύπωμα της Ελλάδας και της Ελληνικότητας έξω από την Ελλάδα, σε δημιουργούς από το εξωτερικό, η καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕΚ, Βαρβάρα Δούκα, συνομιλεί με διακεκριμένους ανθρώπους του θεάτρου, στην πρώτη διαδικτυακή κουβέντα/στρογγυλό τραπέζι με θέμα:
«Vice versa: Επιθυμία για μια νέα οικουμενική ταυτότητα» Κυριακή 21η Μαρτίου 2021 – Ώρα: 6μμ
Σε αυτήν την τόσο σημαντική συνομιλία οι συμμετέχοντες : Ο ριζοσπαστικός Milo Rau, οι πρωτοπόροι Massimo Furlan & Claire de Ribaupierre , διάσημοι σε όλον τον κόσμο για τις site-specific παραστάσεις τους, ο Leo Moreira, το νέο τρομερό παιδί του παγκόσμιου θεάτρου από τη Βραζιλία, που η Αθήνα ακόμα θυμάται την απροσδόκητη ‘Οδύσσεια’ του, και ο Darko Lukic, σημαντικός δραματουργός και θεωρητικός από την Κροατία, για πρώτη φορά συναντιούνται όλοι μαζί και κάθονται σε ένα στρογγυλό τραπέζι. ο Γάλλος –Αλγερινής καταγωγής σκηνοθέτης και χορογράφος Abou Lagraa, ιδρυτής της ομάδας La Baraca
Με κείμενα που γράφτηκαν ειδικά για το ΔΗΠΕΘΕΚ και το συγκεκριμένο project παρεμβαίνουν: ο εμβληματικός Βρετανός συγγραφέας Howard Barker , και ο δραματουργός και συγγραφέας Pablo Gisbert συνιδρυτής της ομάδας των τρομερών παιδιών, El Conde de Torrefiel, από την Ισπανία.
«Η Κέρκυρα το ‘δυτικότερο’ μέρος της Ελλάδας , προσφέρεται για να στοχαστεί κανείς το ρόλο που έπαιξε η Δύση στην Επανάσταση του ’21, αλλά και γενικότερα τα Επτάνησα που δε γνώρισαν τουρκικό ζυγό, τι σημαίνει ‘Επιθυμία’ για μια Πατρίδα» αναφέρει μιλώντας στο iefimerida η Βαρβάρα Δούκα, καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας. «Οπως για όλους αυτούς τους ‘ξένους’ που ξεκίνησαν να πολεμήσουν για μια Ελλάδα που βρισκόταν μόνο στο μυαλό τους, σαν Ουτοπία, έτσι και κάθε τι ελληνικό στις μέρες μας, προσδίδει μια καινούρια έννοια ανθρωπισμού, πάνω στον εξω-ανθρώπινο πολιτισμό που τείνει να οικοδομηθεί παγκοσμίως».
«Ξεκινήσαμε λοιπόν αυτόν το ‘διάλογο’, όπως ξεκίνησε και η Επανάσταση. Από ‘έξω προς τα μέσα’ . Θέλουμε να συνεχίσουμε τις διαδικτυακές μας συζητήσεις και με Ελληνες δημιουργούς και στοχαστές, και σε συνδυασμό με τη λογική από ‘μέσα προς τα έξω’, και με Ελληνες διανοητές του εξωτερικού».
Γιατί αυτοί οι καλλιτέχνες και τι σημαίνει ταυτότητα σήμερα σε έναν παγκοσμιοποιημένο πλανήτη; «Οι καλλιτέχνες που επιλέχτηκαν, συνομιλούν με το έργο τους , αλλά και με τη στάση ζωής τους για ζητήματα ταυτότητας, μειονοτήτων, ιδιαιτεροτήτων, μνήμης και είναι μέρος των νέων δυνάμεων που καθορίζουν το παρόν και ίσως χαράσσουν δρόμους για το μέλλον, όχι μόνο του θεάτρου αλλά γενικότερα του πολιτισμικού γίγνεσθαι. Δεν επεμβαίνουν μόνον ως καλλιτέχνες, αλλά αντιλαμβάνονται το θέατρο ως μία γενικότερη κοινωνική και πολιτική χειρονομία. Δεν είναι τυχαίο που και οι ίδιες οι καταγωγές τους, καταδεικνύουν το βλέμμα που έχουν για την τέχνη τους, αλλά και για την ίδια τη ζωή».
Ο Μίλο Ράου ο πλέον πολιτικοποιημένος ακτιβιστής δραματουργός και σκηνοθέτης
«Ο Μίλο Ράου, μπορεί να προέρχεται από την ουδέτερη και φιλήσυχη Ελβετία, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξε δημοσιογράφος και ανταποκριτής στους Τσιάπας, στο Μεξικό, στην Κούβα, και θεωρείται ο πλέον πολιτικοποιημένος ακτιβιστής δραματουργός και σκηνοθέτης. Με την εταιρεία παραγωγής του International Institute of Political Murder δημιουργεί θεατρικά έργα, φιλμ και ντοκιμαντέρ που ασχολήθηκαν από το θάνατο της Ελενας και Νικολάι Τσαουσέσκου, τις Δίκες της Μόσχας, ως το πρόσφατο, αρχαιόθεμο έργο του, τοποθετημένο στα ερείπια της πόλης του Ιράκ: ‘Ο Ορέστης στη Μοσούλη’».
«Ο Μάσσιμο Φουρλάν, υπήρξε παιδί μεταναστών από την Ιταλία στην Ελβετία της δεκαετίας του 1960. Είναι διάσημος για τις performances που στήνει σε δημόσιο χώρο, με κάθε μέσο, εμπλέκοντας πολίτες, επισκέπτες κατοίκους ακόμα και ολόκληρων περιοχών, βλέποντας την εικόνα της Ευρώπης σαν ένα αέναο ‘travelling, ένα παλίμψηστο φυλών, όχι πάντα εθνών, αλλά ατόμων, ομάδων , μειονοτήτων των πόλεων, ανώνυμων και επώνυμων. Μαζί με τη σύντροφο του Κλερ ντε Ριμποπιέρ, στο επικό τους έργο ‘European Philosophical Song Contest’, γύρω από την εύθραυστη ισορροπία της Ευρωπαϊκής ταυτότητας, ανακατεύουν στίχους, τραγούδια, ανέκδοτα, είδη όπως το μπουρλέσκ και οι ποιητικοί , ρητορικοί αγώνες, χρησιμοποιούν τις εικόνες και τη μνήμη λαών αλλά και προσωπικές τους ιστορίες και τελικά συνθέτουν μια ανθρωπο-γεωγραφία που βγάζει τη γλώσσα στα διαβατήρια και τις ταυτότητες».
Ο Λήο Μορέιρα παρουσίασε την εντυπωσιακή του ‘Οδύσσεια’ στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τo 2019
Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/politismos/theatro-diadiktyaki-skini?fbclid=IwAR0aaY_js5d2Fh2oR6kJzPA-_QjX4UwHbPbVHXmkuK27RDXUZsxmKlNdrTs
